امیدی در ناامیدی

امیرمؤمنان علی (ع) می فرماید: 

«به آن چه بدان امیدی نداری امیدوارتر باش نسبت به آن چه به آن امیدواری، پس به راستی که موسی بن عمران(ع) رفت تا برای خانواده اش آتش بیاورد، اما با خدای بزرگ صحبت کرد و به پیامبری رسید و بازگشت. و ملکه ی سبا خارج شد، اما همراه سلیمان(ع) اسلام آورد و شعبده بازان فرعون خارج شدند تا برای فرعون عزت و بزرگی بیاورند، اما مؤمن بازگشتند»

پی نوشت 1: صمیمانه از شما دوستان عزیزم، که در این مدت، رنگ امید به این خانه بخشیدید، سپاسگزارم. یاری شما اگر نبود، سحر، صبح ندیده، شب می شد.

پی نوشت 2: برای مدتی نامعلوم، قصد نوشتن دارم! اما به دلیل نقص و کمبودی که در دانسته ها و ادراکات خود می بینم، سعی ام را بر این گذاشته ام که برگزیده ای از آن چه روزانه مطالعه میکنم و یا آن چیزهایی را که در اطراف، می بینم و می شنوم، انتخاب کرده و در این جا ثبت کنم. به این امید که برای دوستان فرهیخته و فهیمی که اینجا را با مهر و بزرگواری می خوانند، خالی از لطف نباشد.