چه قدر در همین دنیا، بهشت ها و بهشتی ها نهفته است. اما نگاه ها و دل ها، همه دوزخی است؛ همه برزخی است و نمی بیند و نمی شناسد؛ کورند، کرند. چه آوازهای ملکوتی که در سکوت عظیم این زمین هستند و نمی شنوند. وای! که چه قدر این دنیای خالی و نفرت بار، برای فهمیدن و حس کردن، سرمایه دار است: لبریز است. چه قدر مایه های خدایی، که در این سرزمین ابلیس نهفته است. زندگی کردن وقتی معنا می یابد، که فن استخراج این معادن ناپیدا را بیاموزی. (دکتر شریعتی)