خدای عزیز برای سکونت در آسمان ها و آباد ساختن ملکوت اعلی مخلوق دیگری به نام فرشتگان بوجود آورد و آنان را در مکان های خالی و راههای وسیع آسمان ها مملو کرد و شکافها را بوسیله آنان پر ساخت. در میان فاصله های موجودات آسمانی، در پرده های گوناگون، حجاب های مختلف، سراپرده های متعدد و باغ های با صفا صدای عبادت فرشتگان بلند است. پشت سر این زمزمه های عبادت که گوش ها را می نوازد نورهای درخشانی وجود دارد که چشم ها را از دیدن ملکوت اعلی جلوگیری می کند و حیران می سازد. خدا فرشتگان را به صورت های گوناگون و اندازه های مختلف خلق کرده است. فرشتگان دارای بالها هستند و در عظمت و عزت خداوند شناورند. این فرشتگان امتیازی برای خود قائل نیستند و خود را ممتاز نمی دانند، بلکه بندگانی شایسته هستند که از خدا سبقت نمی گیرند و به دستور خدا انجام وظیفه می کنند. دسته ای از فرشتگان در برنامه ی ابرهای سنگین، کوههای سر به فلک کشیده و شب های ظلمانی مأموریت دارند. دسته ی دیگر از فرشتگان اعماق زمین را زیر پا گذاشته اند.
فرشتگان مانند پرچم های سفید در هوا نفوذ دارند و هوای لطیف در اختیار آنهاست که در منطقه ی محدوده ی خود حرکت کنند. در میان طبقه های گوناگون آسمان گوشه ای نیست که فرشته ای در سجده و یا جنب و جوش خدمت وجود نداشته باشد، هر چه بیشتر خدا را اطاعت کنند علم آنان افزایش می یابد و عظمت عزت خدا در قلب های آنان فزون تر می گردد.
نهج البلاغه/ خطبه ی شماره ی ۹۰