حضرت علی(ع) در مورد دوران کودکی که در دامن تربیتی پیامبر اکرم(ص) پرورش می یافت ، فرموده است:
شما می دانید مرا نزد رسول خدا چه رتبت است و خویشاوندیم با او در چه نسبت است. آن گاه که کودک بودم مرا در کنار خود نهاد و بر سینه خویش جا داد. مرا در بستر خویش می خوابانید چنان که تنم را به تن خویش می سود و بوی خوش خود را به من می بویانید و گاه بود که لقمه ای را جویده و در دهانم می گذاشت. از من دروغی نشنید و خطایی در کردار ندید ... من در پی او بودم چنان که شتر بچه در پی مادر- سایه به سایه ی آن حضرت حرکت می کردم- هر روز برای من از اخلاق خود نشانه ای به پا می داشت و مرا به پیروی آن می گماشت ... من سومین مسلمان بودم - پس از پیامبر(ص) و خدیجه (ع) . نور وحی را می دیدم و بوی نبوت را می شنیدم، هنگامی که وحی بر پیامبر (ص) فرود آمد آوا و ناله ی شیطان را شنیدم، از پیامبر در مورد آن پرسیدم، فرمود: این شیطان است از این که او را نپرستند ناامید و نگران است. بعد فرمود: همانا تو می شنوی آنچه من می شنوم و می بینی آنچه من می بینم. جز اینکه تو پیامبر نیستی! ولی تو وزیری و به راه خیر می روی - سرانجام کارت خیر و سعادت است- .
برگرفته از کتاب : آشنایی با نهج البلاغه / جمعی از نویسندگان ( محمد حسن رستمی)