یکی از بزرگترین مسائلی که در تاریخ و جامعه ی ما مطرح است اسلام و تشیع است، که بسیاری از ما بدان معتقدیم، اما آن را به درستی نمی شناسیم. به مذهبی ایمان داریم که آشنایی درست و منطقی از آن نداریم. این است که علی در میان پیروانش هم تنهاست. این است که علی در اوج ستایشهائی که از او می شود مجهول مانده است. درد علی دو گونه است: یکی درد، دردی ست که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند و درد دیگر، دردیست که او را تنها در نیمه شبهای خاموش به دل نخلستانهای اطراف مدینه کشانده و به ناله در آورده است. ما تنها بر دردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند. اما این درد علی نیست! دردی که چنان روح بزرگی را به گریه درآورده است تنهائی است، که ما آن را نمی شناسیم. باید این درد را بشناسیم ، نه آن درد را (دکتر شریعتی).
برگرفته از کتاب: اشک قلم ( زندگینامه ی دکتر علی شریعتی) / بیژن کرجالیان چایجانی
وبلاگ پر باری داری به ما هم سر بزن
باید این درد را بشناسیم، چرا که علی (ع) درد شمشیر را احساس نمی کند و ما درد علی را احساس نمی کنیم.
سلامی دوباره خانم آسمانی
تسلیت به خاطر این ایام دردناک و سراسر غم
و امیدوارم سوگواری هاتون مورد قبول درگاه یکتای بی نیاز قرار بگیره انشاءالله
اما در مورد دعایی که گفته بودم خواستید که اسمش رو بگم من یه اشتباهی در مورد سالش کردم که چند روز پیش دوباره شرح اون دعا رو خوندم دیدم 900 ساله .
اسمش دعای نور البته 2 تا دعای نور داریم که یکیش مال خانم فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها )ست و دیگری همین دعاست .
سلام عزیزم
از لطفت بسیار ممنونم.
من هم این ایام رو به شما تسلیت میگم و التماس دعا دارم.
ممنون از توضیحت درباره ی دعا
امیدوارم شب ها و روزهای پربرکتی داشته باشی
یا علی