پیدایش زمین از نگاه امام علی(ع) - ۳

انسان به حکم عقل و فطرت نمی تواند از کاوش در شناخت اصل هستی و مسایل مربوط به آن برکنار باشد؛ زیرا همه ی اعمال و جهت گیری های انسان به شناخت او از مبدأ هستی و نحوه ی آفرینش بستگی دارد. مکتب های فلسفی درباره ی آفرینش جهان نگرش یکسانی نداشته و هر یک به شیوه ی خود بدان می نگرد، مکتب های الهی سعی می کنند فلسفه ی آفرینش را به انسان ها آموخته و بدین وسیله آنان را به آفریدگار هدایت کنند. پیشوای موحدان حضرت علی(ع) نیز با بیان چگونگی آفرینش به ارائه ی بینش توحیدی پرداخته و ذهن و اندیشه ی مردم را برای شناخت حقایق و توجه به علم و قدرت بی پایان خالق متعال بر می انگیزانند(رستمی؛ ۱۳۷۹: ۷۹).  

  

زمین چگونه به وجود آمد؟ 

خدا زمین را در میان امواج خروشان و عمق دریاهای بزرگ پدید آورد و نفوذ، توسعه و غلبه داد. امواج متلاطم دریا بر یکدیگر کوبیده می شد و همانند شتر مست که به هنگام رسیدن به شتر ماده دهنش کف می کند، کف روی آب دریا آشکار گردید و بر اثر فشار زمین به دریاها، آبها را در نوردید و آبها متواضع شدند، زیرا زمین بر دریا غلطیده و آن را مهار کرده بود؛ در نتیجه خروش دریاها آرام ، ذلیل و اسیر قدرت خدا شد و زمین در میان امواج خروشان گسترده دریاها شروع به گسترش نمود و غرور و کبر دریاها کوبیده شد. ارتفاع و برتری طلبی آن کوبیده و لجام زده شد که سرعت زیاد نگیرد. در نتیجه آب پس از خفت و پستی ها فروکش کرد و بعد از سرکشی و روی هم غلطیدن دور زمین را گرفت. آنگاه که هیجان آب در اطراف زمین فروکش کرد و کوههای سر به فلک کشیده را بر دوش خود جای داد، چشمه های زمین را از اعماق خود شکافت و در زمین های گوناگون و چاهها جاری ساخت. خدا حرکت زمین را به وسیله ی کوههای سر به فلک کشیده، محکم، ثابت و استوار منظم ساخت و در نتیجه زمین از اضطراب بیرون آمد تا کوهها در مراکز مختلف متمرکز گردد و آب در درخت و اعماق زمین نفوذ کند و به روی زمین و ریشه های درختها رخنه کند و آن را سیراب نماید. خدا فضا را شکافت و هوا را برای نفس کشیدن آنانکه روی زمین زندگی می کنند آماده ساخت و مردم را روی زمین با در نظر گرفتن نیازمندیهای آنها پراکنده گردانید. سپس خدا  زمین های پست و بلند را که آب بطور مستقیم نمی تواند آنها را سیراب کند از نظر دور نداشت و به وسیله ی ایجاد ابر این زمین های خشک را سیراب می سازد و گیاهانش را می رویاند. ابرهای پراکنده را در عین اختلاف آنها از جهت رقیقی و ضخیمی متراکم ساخت تا وسط آن به حرکت در آمد و برق از آن جستن کرد در حالی که برق از ابرهای ضخیم، رقیق و متراکم قطع نمی گردد. ابرها را در حالی که می بارد می فرستد، آنها را به زمین نزدیک می سازد و باد جنوب آنها را ناگزیر می سازد که بارانها را به صورت قطره قطره، درشت و ریز به زمین بریزند. آنگاه که ابر سرمایه ی خود را به زمین ریخت و آنچه بر دوش داشت پراکنده ساخت از اعماق زمین گیاهان بیرون می آید، از شکافهای کوه سبزی می روید. به همین جهت آب به زینت باغ زمین جلوه می دهد و بر اثر لباس نازک زیبائی که بر گیاهان می پوشاند و زیوری که بر اثر انوار درخشان زمین بر اثر آب به وجود می آید زمین به خود می بالد. 

خدا این برنامه را وسیله ی آگاهی مردم، رزق حیوانات، در هم ریختن امتیازات و فاصله های مختلف قرار داد تا آنانکه در راه مستقیم الهی گام بر می دارند از نور الهی بهره مند گردند(نهج البلاغه / خطبه ی شماره ی ۹۰). 

منابع: 

۱- بیالکو، آ. و؛ سیاره ی ما، زمین 

۲- بیسر، آرتور؛ زمین، ترجمه ی: عباس جعفری، انتشارات: گیتاشناسی ۱۳۸۱ 

۳- تاربوک، ادوارد جی و فردریک ک.لوتگن؛ مبانی زمین شناسی، ترجمه ی:رسول اخروی، انتشارات مدرسه ۱۳۷۴ 

۴-جمعی از نویسندگان(محمد حسن رستمی)؛ آشنائی با نهج البلاغه، انتشارات: شهریار  ۱۳۷۹

۵- زمانی، مصطفی؛ نهج البلاغه، انتشارات: پیام اسلام ۱۳۷۴  

۶- صداقت، علی اکبر؛داستانهائی از زندگانی حضرت علی(ع)، انتشارت:ناصر قم، چاپ دوم ۱۳۷۹

۷- معتمد، احمد؛ زمین شناسی عمومی، انتشارات: دانشگاه تهران، چاپ ششم۱۳۸۲ 

۸- مور، پاتریک و پیتر کتر مول؛ سرگذشت زمین، ترجمه ی:عباس جعفری، انتشارات: گیتاشناسی ۱۳۶۷ 

۹- یوری، هارولد ثی و دیگران؛ سیاره ی زمین، ترجمه ی: رضا اقصی، انتشارات پیروز ۱۳۴۲