دیروز یکی از روزهای گرم و پرحرارت تابستان در مشهد بود! از اون روزهایی که تحملش خیلی سخته! خصوصا اگر نزدیک ظهر مجبور باشی یک مسافت طولانی، زیر نور زیبای خورشید! پیاده روی کنی! و باز بخصوص اگر کسالت هم داشته باشی و بی حوصله هم ..! این شرایط، به علاوه ی سر و صدا، ترافیک و خستگی! باعث شد به فکر راهی باشم برای سهل و قابل تحمل کردن اوضاع! ... هیچ راهی بهتر از تخیل پیش رو نداشتم! چاره ای نبود! بنابراین ادامه ی راه، روحم رو تو دست های توانمند تخیل رها کردم... برای لحظه ای احساس کردم تو یه ساحل زیبا نشستم و دارم امواج دریا رو تماشا می کنم! در سکوت! و تنهایی! (صدای شکستن موج ها رو در کنار ساحل، هنوز هم می شنوم!! ) بعد از اون خودم رو در جوار حرم یکی از امام زاده ها (در شمال) دیدم! حس و حال غریب و جالبی بود! خوشبختانه از این طریق آرامش خوبی نصیبم شد!
اینارو گفتم تا مقدمه ای باشه برای نوشتن پست جدید. هفته ی گذشته کتابی رو درباره ی فرشته ها می خوندم که نکات جالب و قابل توجهی در این کتاب بود. چند خطی از اون رو که بی ربط به صحبت هام نیست انتخاب کردم! امیدوارم مفید باشه و مورد توجه.
« در دنیا هیاهو، ناهماهنگی، هیجان، و خشونت زیادی وجود دارد. زمانی که دائما مشغول و پریشان هستیم، نمی توانیم راهی به سوی خالق پیدا کنیم. اماکن مقدس معمولا مکان هایی آرام و خاموشند که در آن ها می توانیم به خودمان تمرکز ببخشیم.
به منظور برقرار کردن ارتباط با شهودمان باید آرام و ساکت شویم. برای یافتن خرد باید در سکوت گوش دهیم. وقتی که روزانه در آرامش، خاموشی و سکوت درونی می نشینیم، راه بر ما آشکار و هموار می شود. این زمانی است که با خدا ارتباط برقرار می کنیم و طراوت و تغذیه و نیروی حقیقی را برای روحمان پیدا می کنیم. در آرامش و خاموشی قلب و ذهنمان است که خلا ما می تواند با عشق پر شود.
وقتی آرام و متمرکز و خاموش می شویم، چنان امواج شگفت انگیزی از آرامش را به اطراف ساطع می کنیم که مردم اطراف ما می خواهند در دریای هماهنگی ما غوطه ور شوند. فرشته های طبیعت و اماکن مقدس، کمک می کنند تا ذهن ها و قلب های ناراحت تسکین یابند و آرام شوند. و فضایی آرام فراهم می کنند که در آن می توان ارتباط برقرار کرد ».